7 Najlepszych Systemów Linux do Gier w 2025 [Testowane przez Graczy]

Linux do gier? System spod znaku Pingwina dość niepostrzeżenie stał się pełnoprawną platformą do gier, z obsługą tysięcy tytułów, w wielu przypadkach (zwłaszcza starszych produkcji) nawet lepszą niż Windows.

W rzeczywistości, dla wielu graczy najlepszy linux do gier to już nie tylko ciekawostka, ale praktyczna alternatywa dla systemów Microsoftu. Okazało się bowiem, że w 4 z 5 przetestowanych tytułów to systemy otwartożródłowe wygrywały pod kątem osiąganych wyników. Przykładowo w przypadku Cyberpunka 2077 zwyciężyła Nobara (średnio 89,6 FPS) przed Arch Linux (88 FPS), Windowsem 11 (82,3) i Pop!_OS (72,7).

Ponadto, w internecie można znaleźć tysiące wątków z zapytaniami o to, która z dystrybucji jest najlepsza do grania. Nie dziwi więc, że wielu graczy zastanawia się, która wersja Linuxa będzie dla nich najlepsza. Niektóre dystrybucje bazują na innych – przykładowo Manjaro i EndeavorOS wywodzą się z Archa.

Czytaj również: Sztuczna inteligencja w grach – jak wpływa na rozgrywkę?

7 Najlepszych Systemów Linux do Gier w 2025 [Testowane przez Graczy]

W tym artykule przedstawiamy 7 najlepszych systemów Linux do gier w 2025 roku. Zestawienie bierze pod uwagę odsłony stron dystrybucji, pobierania oraz komentarze. Sprawdź, która dystrybucja najlepiej sprawdzi się na Twoim komputerze!

Pop!_OS

Pop!_OS to dystrybucja, która w ostatnich latach zdobyła ogromne uznanie wśród graczy. Stworzona przez firmę System76 (producenta komputerów) została zoptymalizowana z myślą o użytkownikach wymagających najwyższej wydajności, szczególnie programistach i graczach. Przede wszystkim, cała dystrybucja bazuje na stabilnym Ubuntu, co zapewnia kompatybilność i wsparcie na najwyższym poziomie.

Pop!_OS – środowisko graficzne i interfejs

System wykorzystuje własne środowisko graficzne COSMIC, które ewoluowało z klasycznego GNOME. W wersji 22.04 zostało ono znacznie dopracowane. COSMIC oferuje wyjątkową elastyczność, pozwalając na dostosowanie praktycznie każdego aspektu pulpitu – od układu paneli, przez skróty klawiszowe, po wygląd okien.

Jedną z najbardziej charakterystycznych funkcji Pop!_OS jest automatyczne układanie okien (auto-tiling), które pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni ekranu. System umożliwia także jednoczesne korzystanie z klasycznego widoku “pływających okien” oraz widoku kafelkowego.

Dodatkowo, Pop!_OS wyróżnia się apletem do przełączania kart graficznych, co jest niezwykle przydatne dla posiadaczy laptopów z hybrydowymi układami graficznymi. Gracze i użytkownicy wymagający docenią również, że okno będące na pierwszym planie otrzymuje najwyższy priorytet dla zasobów systemowych.

Pop!_OS – wydajność w grach

W testach porównawczych Pop!_OS często wypada lepiej niż Windows w wielu grach. W benchmarku CS:GO system osiągnął średnio 317 FPS, podczas gdy Windows 10 na tym samym sprzęcie uzyskał 293 FPS, co daje przewagę 8,2% na korzyść Linuxa.

Jednak nie wszystkie tytuły działają lepiej. W przypadku Tomb Raider, Pop!_OS osiągnął średnio 98 FPS, a Windows 139 FPS (różnica 41,8% na korzyść Windowsa). Z kolei w Cyberpunku 2077 system uzyskał średnio 47 FPS wobec 58 FPS na Windowsie, choć maksymalne wartości były wyższe na Linuxie (117 FPS vs 78 FPS).

W szerokim teście przeprowadzonym na kilku popularnych tytułach, Pop!_OS osiągnął średnio 95 FPS, podczas gdy Windows 11 uzyskał 94 FPS. W przypadku Cyberpunka 2077 różnica na korzyść innych dystrybucji Linuxa mogła wynosić nawet 17 FPS.

Warto wspomnieć o niedawnej aktualizacji dla Pop!_OS, która zmieniła sposób zarządzania priorytetami. Aktywne okno (np. gra) oraz jego podzadania otrzymują priorytetowy dostęp do zasobów procesora, co przekłada się na lepszą wydajność w grach.

Pop!_OS – łatwość instalacji i konfiguracji

System oferuje dwa różne obrazy ISO do instalacji: jeden dla użytkowników kart NVIDIA, a drugi dla AMD/Intel. Jedyna różnica polega na tym, że wersja dla NVIDIA instaluje własnościowe sterowniki podczas procesu instalacji i aktualizuje je wraz z systemem. Dzięki temu nie trzeba martwić się o ręczną instalację sterowników graficznych.

Podczas instalacji można wybrać układ pulpitu (z dockiem lub bez), dostosować pasek górny oraz zdecydować się na jasny lub ciemny motyw. Możliwe jest także włączenie szyfrowania dysku, co zwiększa bezpieczeństwo danych.

W porównaniu do innych dystrybucji, Pop!_OS wymaga nieco bardziej skomplikowanego procesu instalacji jako drugiego systemu obok Windowsa (dual boot), dlatego początkującym użytkownikom Linuxa zaleca się rozważenie innych opcji.

Po instalacji system oferuje wbudowane narzędzia dla graczy – Steam, Lutris oraz Feral Gamemode, które można łatwo skonfigurować. Aby włączyć Steam Proton dla wszystkich gier, wystarczy przejść do ustawień, sekcji Steam Play i zaznaczyć opcję “Włącz Steam Play dla wszystkich innych tytułów”.

Pop!_OS stał się jednym z najlepszych linuxów do gier dzięki podejściu “Plug&Play” – wszystko działa poprawnie od razu po instalacji, bez konieczności dodatkowej konfiguracji.

Manjaro

Architektura systemu Manjaro opiera się na znanej dystrybucji Arch Linux, jednak wprowadza ona wiele ułatwień, które czynią ją znacznie przystępniejszą dla przeciętnego użytkownika, w tym również graczy poszukujących idealnego linuxa do gier.

Manjaro – środowisko graficzne i edycje

W przeciwieństwie do wielu innych dystrybucji, Manjaro oferuje trzy oficjalne edycje rozwijane bezpośrednio przez zespół deweloperów:

• XFCE – uznawana za flagową wersję, preferowaną przez większość użytkowników
• KDE (Plasma 5) – bogata w efekty wizualne i możliwości personalizacji
• NET – wersja bazowa bez środowiska graficznego, dla zaawansowanych użytkowników

Ponadto społeczność Manjaro przygotowuje dodatkowe nieoficjalne edycje z alternatywnymi środowiskami graficznymi takimi jak Openbox, Cinnamon, Deepin, MATE, Gnome, i3, Budgie oraz kilkoma innymi. Co istotne, te edycje społecznościowe nie są w żaden sposób gorsze od oficjalnych wydań – różnią się jedynie tym, że są przygotowywane przez użytkowników, a nie głównych deweloperów systemu.

Środowisko XFCE, będące wizytówką Manjaro, wyróżnia się prostotą i czystym interfejsem bez skomplikowanych animacji okien. Dodatkowo jest ono wyjątkowo lekkie, co sprawia, że znakomicie sprawdza się na starszych komputerach o ograniczonych zasobach. Jednak osoby ceniące nowoczesne elementy interfejsu i animacje mogą preferować wersję z KDE Plasma lub GNOME.

Manjaro – aktualizacje i rolling release

Jedną z najważniejszych cech odróżniających Manjaro od dystrybucji takich jak Ubuntu czy Linux Mint jest model wydawniczy typu “rolling release” (wydanie ciągłe). W praktyce oznacza to, że po instalacji systemu nie ma potrzeby przechodzenia na nowe, duże wydania co pół roku czy rok – zamiast tego wszystkie komponenty są aktualizowane na bieżąco.

Dzięki temu użytkownik zawsze ma dostęp do najnowszych wersji programów, sterowników i jądra systemu. Aktualizacje w Manjaro pojawiają się średnio dwa razy w miesiącu. Co ciekawe, mimo że dystrybucja bazuje na Arch Linux, twórcy Manjaro wstrzymują czasowo aktualizacje, aby je przetestować przed udostępnieniem użytkownikom, co zwiększa stabilność systemu.

System aktualizacji Manjaro grupuje pakiety w zestawy, które można zaktualizować za pomocą wbudowanego menedżera Pamac lub z poziomu terminala komendą pacman -Syu. Czasami może to prowadzić do rzadszych, ale za to większych aktualizacji, sięgających nawet 2GB.

Manjaro – wydajność w grach

Jako dystrybucja typu rolling release, Manjaro zapewnia dostęp do najnowszych sterowników i komponentów, co jest kluczowe dla wydajności w grach. Szczególnie w przypadku nowszego sprzętu, Manjaro może oferować lepszą wydajność niż dystrybucje bazujące na Ubuntu, właśnie ze względu na aktualność oprogramowania.

W przeprowadzonych testach porównawczych Manjaro KDE wykazywało wydajność zbliżoną do Pop!_OS w pięciu testowanych grach na sprzęcie z procesorem Ryzen 3 3300x i kartą graficzną RX 5700. Niektórzy testerzy raportują nawet, że Manjaro może osiągać nieco lepsze wyniki niż Pop!_OS w grach.

Domyślnie system zawiera narzędzia ułatwiające instalację i konfigurację gier. Manjaro oferuje świetny menedżer pakietów Pamac, który umożliwia łatwą instalację i odinstalowanie pakietów z repozytorium AUR (Arch User Repository), Snap, Flatpak oraz oficjalnych repozytoriów. Ponadto dla graczy posiadających karty NVIDIA, system pozwala na prostą instalację sterowników poprzez kilka kliknięć w ustawieniach Manjaro.

Dla zwiększenia wydajności w grach, Manjaro (podobnie jak inne dystrybucje Linux) może korzystać z narzędzia GameMode stworzonego przez Feral Interactive, które tymczasowo optymalizuje system podczas gry, zmieniając priorytety procesora, zarządzanie energią GPU czy wyłączając wygaszacz ekranu.

Jednakże należy pamiętać, że model rolling release, choć zapewnia dostęp do najnowszych wersji oprogramowania, może czasami wpływać na stabilność systemu. Dlatego Manjaro może wymagać nieco więcej uwagi i konserwacji niż dystrybucje o stałych wydaniach, takie jak Ubuntu LTS czy Linux Mint.

Linux Mint

Wśród najpopularniejszych dystrybucji Linux dla początkujących, Linux Mint zajmuje szczególne miejsce dzięki połączeniu prostoty obsługi z wysoką kompatybilnością sprzętową. Ta bazująca na Ubuntu i Debianie dystrybucja jest powszechnie polecana osobom rozpoczynającym przygodę z otwartym oprogramowaniem, jednak równie dobrze sprawdza się jako platforma do gier.

Linux Mint – środowiska Cinnamon, MATE i XFCE

Linux Mint dostępny jest w trzech głównych wariantach środowisk graficznych, z których każdy oferuje nieco inne doświadczenie użytkownika. Cinnamon, będący flagowym interfejsem, przypomina wyglądem starsze wersje Windows (Vista, 7) z paskiem zadań na dole ekranu, menu podobnym do przycisku Start oraz znajomym układem menedżera plików. To właśnie ta wersja jest najczęściej wybierana przez użytkowników przesiadających się z systemów komercyjnych i znana jest wśród społeczności jako “ten ładny” interfejs.

MATE, drugi popularny wariant, charakteryzuje się mniejszym domyślnym skalowaniem elementów ekranu – paska, ikon czy czcionek. Nawiązuje do tradycyjnego wyglądu GNOME 2, dlatego często wybierany jest przez doświadczonych użytkowników Linuxa. Jest również nieco lżejszy od Cinnamona, co czyni go lepszym wyborem dla starszych komputerów.

Natomiast XFCE to najmniej obciążający zasoby interfejs, uważany za najbardziej stabilny z całej trójki. Wyróżnia się dodatkowymi funkcjami, takimi jak skrót do trybu prezentacji czy przycisk “Nie przeszkadzać”, który wycisza wszystkie powiadomienia. Pod względem zużycia zasobów, XFCE pobiera około 500 MB RAM, podczas gdy MATE zużywa około 300 MB mniej niż Cinnamon.

Linux Mint – prostota i stabilność

Linux Mint opiera się na systemie Debian (poprzez Ubuntu), co czyni go niezwykle stabilnym środowiskiem. Aktualizacje pojawiają się rzadziej niż w przypadku dystrybucji typu rolling release, zwykle raz w miesiącu, ale są dobrze przetestowane i pozbawione błędów. Ta stabilność jest szczególnie ważna dla graczy, którzy cenią sobie niezawodność systemu podczas długich sesji.

Prostota instalacji i konfiguracji to kolejny atut Mint. System jest “odchudzony” w porównaniu do Ubuntu, co przekłada się na mniejsze wymagania sprzętowe. Dzięki temu nawet na starszych komputerach, gdzie Ubuntu może “złapać czkawkę”, Mint pracuje stabilnie, zajmując niewiele zasobów systemowych.

Warta uwagi jest również najnowsza wersja systemu – Linux Mint 22 o nazwie kodowej “Wilma”, bazująca na Ubuntu 24.04 LTS. Zawiera ona środowisko Cinnamon 6.2 i działa na jądrze Linux 6.8 LTS. Co istotne, jest to wersja z długoterminowym wsparciem, które będzie trwać aż do kwietnia 2029 roku.

Linux Mint – obsługa gier i aplikacji

Jeśli chodzi o gry, Linux Mint oferuje świetną kompatybilność dzięki domyślnie zainstalowanym sterownikom dla kart graficznych. Instalacja Steama jest wyjątkowo prosta i nie wymaga użycia terminala – wszystko można wykonać z poziomu graficznego interfejsu, podobnie jak w systemach komercyjnych.

Po zainstalowaniu Steama warto przejść do jego ustawień i włączyć opcję Steam Play, która pozwala uruchamiać gry przeznaczone dla Windows. W zakładce Steam Play należy zaznaczyć “Włącz Steam Play dla wszystkich pozostałych produktów” i wybrać “Proton Experimental”. Jeśli dana gra ma problemy z uruchomieniem, można powrócić do tych ustawień i wypróbować inną wersję Protona.

Oprócz Steama, system bez problemu obsługuje inne platformy do gier, takie jak Lutris czy Heroic Games Launcher. Menedżer oprogramowania Mint umożliwia łatwe wyszukiwanie i instalowanie aplikacji, które są podzielone na kategorie dla łatwiejszego odkrywania.

W testach wydajności przeprowadzonych na Linux Mint 22.1, wiele gier działa podobnie lub nawet lepiej niż na Windowsie. Użytkownicy raportują, że tytuły jak Elden Ring czy Horizon Forbidden West działają znakomicie, niekiedy przewyższając wydajność konsol PlayStation 5. Jedynym znaczącym minusem jest brak natywnego wsparcia dla HDR, które dostępne jest w niektórych innych dystrybucjach.

Podsumowując, Linux Mint jest świetnym wyborem dla początkujących graczy dzięki prostocie obsługi, stabilności i dobrej kompatybilności z grami. Jak podkreśla jeden z testów: “Linux Mint nie bez przyczyny jest polecaną dystrybucją dla początkujących. Mimo że opiera się na odsłonie Ubuntu, to jest od niej o wiele bardziej dopracowany”.

EndeavourOS

Duchowy następca dystrybucji Antergos, EndeavourOS szybko zyskuje popularność wśród użytkowników szukających czystego doświadczenia z Arch Linux, ale z łatwiejszym startem. Ta dystrybucja typu rolling release coraz częściej pojawia się w statystykach Steam, gdzie według najnowszych danych zajmuje już 2,62% udziału w rynku Linuxa do gier.

EndeavourOS – środowisko graficzne i Arch base

EndeavourOS wyróżnia się bogatą ofertą środowisk graficznych dostępnych podczas instalacji online. Użytkownik może wybierać spośród ośmiu różnych środowisk desktopowych oraz jednego menedżera okien. Do wyboru są:

• Xfce (domyślne do niedawna)
• KDE Plasma (obecnie domyślne w systemie live)
• GNOME
• Cinnamon
• Budgie
• MATE
• LXQt
• LXDE
• i3-wm

Ponadto, system oferuje dodatkowe menedżery okien, takie jak Sway, Qtile, BSPWM, Openbox i Worm, które można zainstalować ręcznie po odwiedzeniu strony GitHub projektu.

Instalator Calamares prowadzi użytkownika przez proces instalacji, oferując opcję instalacji offline KDE Plasma lub instalacji online z wieloma wyborami. W przeciwieństwie do oryginalnego Arch Linux, który dostępny jest jedynie z instalacją tekstową poprzez skrypt “ArchInstall”, EndeavourOS znacząco upraszcza proces instalacji.

Należy podkreślić, że w odróżnieniu od Manjaro, który wprowadza wiele własnych rozwiązań i modyfikacji, EndeavourOS pozostaje bliżej oryginalnego Archa. Podczas gdy wiele dystrybucji mocno dostosowuje środowiska graficzne, EndeavourOS oferuje głównie niezmienione, “waniliowe” wersje desktopów, jedynie z podstawowymi modyfikacjami kolorystycznymi i motywami.

EndeavourOS – dla zaawansowanych użytkowników

Mimo prostszej instalacji niż czysty Arch, EndeavourOS pozostaje systemem kierowanym przede wszystkim do bardziej zaawansowanych użytkowników. System jest zdecydowanie skoncentrowany na terminalu, co wymusza naukę poleceń konsolowych, jednak dzięki temu zapewnia bardziej spójne i przewidywalne doświadczenie niż interfejsy graficzne.

Po zainstalowaniu, niezależnie od wybranej metody czy środowiska, otrzymujemy podstawową, niemal “surową” instalację z zestawem przydatnych aplikacji terminalowych. Domyślnie EndeavourOS zawiera:

• Firefox – przeglądarkę internetową
• Pacman – terminalowy menedżer pakietów dla repozytoriów Arch i EndeavourOS
• Yay – pomocnik AUR instalujący pakiety z Arch User Repository
• FirewallD – podstawowy firewall działający domyślnie
• Pipewire – framework multimedialny o niskim opóźnieniu
• Nvidia installer – narzędzie terminalowe do instalacji odpowiednich sterowników Nvidia

Dzięki modelowi rolling release, EndeavourOS zapewnia stały dostęp do najnowszych wersji oprogramowania. Jednakże taki model wymaga od użytkownika większej uwagi i wiedzy podczas aktualizacji, co czyni go lepszym wyborem dla osób, które chcą zrozumieć wewnętrzne działanie systemu.

EndeavourOS – wydajność i aktualizacje

W testach wydajności gier EndeavourOS wypada bardzo dobrze na tle innych dystrybucji. Według niektórych użytkowników, system oferuje lepszą wydajność niż popularne alternatywy, zwłaszcza z kartami graficznymi Nvidia.

W porównaniach bezpośrednich z Linux Mint przy rozgrywce w 1440p z włączonym ray-tracingiem, EndeavourOS wykazywał większą płynność, choć w niektórych grach, jak Alan Wake 2, obie dystrybucje cierpiały na problemy z płynnością związane ze sterownikami Nvidia. W testach z wyłączonym ray-tracingiem w rozdzielczości 4K, EndeavourOS przewyższał wydajnością Linux Mint.

Jako system rolling release, EndeavourOS zapewnia natychmiastowy dostęp do najnowszych sterowników, co jest kluczowe dla optymalnej wydajności w grach. Najnowsza wersja ISO EndeavourOS Galileo Neo zawiera jądro Linux 6.7.1.arch1-1, Calamares 23.11.2.4-1, Firefox 122.0-1, oraz własnościowy sterownik graficzny Nvidia-dkms 545.29.1.06-1.

Mimo że system nie wymaga pełnej reinstalacji przy wydaniu nowej wersji (jak Linux Mint czy Ubuntu), zaleca się wykonywanie regularnych aktualizacji, najlepiej co tydzień. W porównaniu do innych systemów rolling release, EndeavourOS jest uznawany za stosunkowo stabilny, chociaż niekiedy mogą wystąpić problemy z pakietami z AUR.

Pod względem zasobów, system jest lżejszy niż niektóre popularne alternatywy. Środowisko Cinnamon na EndeavourOS zużywa około 250 MB RAM mniej niż to samo środowisko na Linux Mint, co przekłada się na lepszą wydajność, szczególnie w starszych komputerach.

EndeavourOS staje się coraz popularniejszym wyborem wśród graczy szukających najlepszego linuxa do gier, szczególnie tych, którzy cenią sobie kontrolę nad systemem i dostęp do najnowszych wersji oprogramowania, a jednocześnie nie chcą przechodzić przez skomplikowany proces instalacji czystego Arch Linux.

Kubuntu

Kubuntu wyróżnia się na tle innych dystrybucji oferując środowisko KDE Plasma, które łączy elegancki wygląd z zaawansowanymi możliwościami personalizacji. Ta oficjalna odmiana Ubuntu zdobywa coraz większą popularność wśród graczy poszukujących stabilnego i wydajnego systemu operacyjnego.

Kubuntu – KDE Plasma i personalizacja

KDE Plasma to środowisko graficzne o prawdopodobnie największych możliwościach konfiguracji spośród wszystkich dostępnych interfejsów. Pozwala na dostosowanie praktycznie każdego aspektu systemu do indywidualnych preferencji użytkownika. W przeciwieństwie do wielu innych interfejsów, KDE oferuje osiem hotspotów ekranu (punktów aktywnych), z których każdy może być skonfigurowany do wykonywania jednej z trzynastu różnych akcji, takich jak blokowanie ekranu czy przełączanie między oknami.

Jednocześnie warto zaznaczyć, że domyślne ustawienia są na tyle dobrze przemyślane, że większość użytkowników może z nich korzystać bez konieczności wprowadzania zmian. Panel ustawień systemowych w KDE jest znacznie bardziej rozbudowany niż w jakimkolwiek innym środowisku, co może być zaletą ze względu na elastyczność, ale także wadą – dla mniej zaawansowanych użytkowników może być przytłaczający.

Mimo to Kubuntu świetnie sprawdza się dla graczy, którzy często charakteryzują się większą biegłością techniczną i docenią możliwość dostosowania systemu do swoich potrzeb. Co ciekawe, KDE to również środowisko graficzne używane w Steam Decku, więc przesiadka na Kubuntu może okazać się naturalna dla posiadaczy tej konsoli.

Kubuntu – lekkość i wydajność

Wbrew pozorom, pomimo rozbudowanych możliwości personalizacji i efektów wizualnych, KDE Plasma jest zaskakująco lekkie i wydajne. W testach wypada często lepiej niż środowiska, które z definicji mają być lekkie. System jest określany jako “lean, fast and surprisingly stable” (szczupły, szybki i zaskakująco stabilny).

Na komputerach niższej klasy, doświadczenia użytkowników wskazują na lepszą wydajność zarówno pulpitu, jak i gier na KDE w porównaniu do GNOME. Kubuntu jest również bardzo stabilny, rzadko się zawiesza i oferuje dobre rozpoznawanie sprzętu. Warto podkreślić, że Dolphin, menedżer plików w KDE, jest chwalony przez użytkowników jako wyjątkowo funkcjonalny.

Dodatkowo Kubuntu oferuje wbudowany menedżer partycji KDE (odpowiednik GParted), który zachowuje wszystkie funkcje przy jednoczesnym zachowaniu estetyki interfejsu Plasma.

Kubuntu – kompatybilność z grami

W kwestii gier, Kubuntu zapewnia solidne podstawy dla graczy dzięki dobrej kompatybilności sprzętowej i wsparciu dla sterowników NVIDIA. Użytkownicy mogą łatwo zainstalować odpowiednie sterowniki graficzne bez problemów z zależnościami, co jest kluczowe dla stabilnego działania gier.

System bazuje na Ubuntu, co daje dostęp do obszernego repozytorium oprogramowania i PPA (Personal Package Archives), w tym tych zawierających najnowsze sterowniki i narzędzia gamingowe. Kubuntu korzysta również z Pipewire – frameworka multimedialnego o niskim opóźnieniu, co przekłada się na lepsze wrażenia dźwiękowe podczas gry.

Dla graczy chcących uruchamiać gry z Windowsa na Linuxie, Kubuntu oferuje pełną kompatybilność z Wine oraz Protonem. Dzięki tym narzędziom można uruchomić tysiące gier dostępnych na platformie Steam, które teoretycznie są przeznaczone tylko dla systemu Windows.

Warto jednak pamiętać, że aktualna wersja Kubuntu korzysta z KDE Plasma 5, podczas gdy najnowsza dostępna to już wersja 6. Dla graczy poszukujących najnowszej wersji KDE, alternatywą może być dystrybucja Fedora KDE Spin, która zazwyczaj szybciej aktualizuje środowisko graficzne.

Podsumowując, Kubuntu stanowi solidny wybór dla graczy ceniących sobie stabilność systemu Ubuntu połączoną z elastycznością i wydajnością środowiska KDE Plasma. Szczególnie dobrze sprawdzi się u osób przyzwyczajonych do tradycyjnego układu pulpitu znanego z Windowsa.

Ubuntu LTS

Ubuntu LTS to fundament świata Linux – flagowa dystrybucja od Canonical, która stanowi bazę dla wielu innych systemów. Skrót LTS (Long Term Support) to gwarancja spokoju – każda wersja otrzymuje krytyczne aktualizacje zabezpieczeń przez co najmniej 5 lat od daty wydania.

Ubuntu LTS – stabilność i długoterminowe wsparcie

Aktualna wersja Ubuntu 24.04 LTS “Noble Numbat” będzie wspierana aż do 2029 roku. To jeszcze nie wszystko! Dzięki Ubuntu Pro (darmowe dla maksymalnie trzech komputerów) możesz wydłużyć wsparcie nawet do 12 lat.

Taka stabilność wyróżnia Ubuntu na tle systemów rolling release. Podczas gdy Manjaro czy EndeavourOS wymagają cotygodniowych aktualizacji, Ubuntu LTS oferuje solidną bazę, która nie zmienia się znacząco przez cały okres wsparcia.

Aktualizacje wersji LTS są przewidywalne i rzadko powodują problemy – to ogromna zaleta dla graczy ceniących niezawodność systemu.

Ubuntu LTS – idealny start dla początkujących graczy

Ubuntu kierowane jest przede wszystkim do osób rozpoczynających przygodę z Linuxem. Instalator w wersji 24.04 został znacząco ulepszony, zawiera opcje dostępności dla osób niepełnosprawnych, a zautomatyzowane instalacje są teraz prostsze.

Dla graczy Ubuntu 24.04 przynosi kilka kluczowych nowości:

• Zaktualizowany stos graficzny Mesa do wersji 24.0.3
• Poprawione zarządzanie wirtualną pamięcią – niektóre wymagające gry działają lepiej
• Zoptymalizowane zarządzanie energią – szczególnie dla laptopów AMD

System oferuje także specjalny tryb dla graczy, optymalizujący zasoby na potrzeby rozgrywki. Możesz również uruchamiać gry z wykorzystaniem grafiki dyskretnej zamiast zintegrowanej.

Ubuntu LTS – bogactwo aplikacji i narzędzi gamingowych

Ubuntu oferuje wyjątkowo bogate repozytorium oprogramowania. Znajdziesz tu wszystkie najważniejsze platformy do gier: Steam, Lutris czy Wine.

Pakiety Snap, pomimo początkowych problemów, obecnie oferują doskonałą wydajność w grach. Użytkownicy raportują znaczące poprawy w Steam zainstalowanym przez Snap:

• Dwukrotnie lepszy FPS
• Brak problemów ze stutteringiem
• Szybsze ładowanie
• Lepsza responsywność sterowania

Deweloperzy docenią dostęp do najnowszych narzędzi programistycznych: Python 3.12, Ruby 3.2, PHP 8.3, Go 1.22 oraz .NET 8.

Choć Ubuntu LTS ma krytyków (zbieranie danych o sprzęcie można wyłączyć, domyślny system Snap nie każdemu odpowiada), stanowi solidną bazę dla graczy ceniących przewidywalność systemu i długoterminowe wsparcie ponad natychmiastowy dostęp do najnowszych wersji oprogramowania.

Zorin OS Gaming

Szukasz systemu Linux, który będzie przypominał Windows? Zorin OS to ciekawa propozycja dla graczy, którzy chcą płynnie przejść ze swojego dotychczasowego systemu na świat otwartego oprogramowania. Ta dystrybucja stworzona przez braci Artyoma i Kyrilla jeszcze w 2008 roku (gdy byli nastolatkami!) ma za zadanie zapewnić znajome doświadczenie użytkownikom przyzwyczajonym do komercyjnych systemów.

Zorin OS Gaming – wygląd i interfejs

Największą zaletą Zorin OS jest jego adaptacyjny interfejs, który dostosowujesz do własnych preferencji. W wersji Gaming możesz przełączać wygląd pulpitu między interfejsami przypominającymi Mac OS X, Unity oraz Windows 2000. Dzięki narzędziu Zorin Look Changer każdy znajdzie coś dla siebie.

System oferuje również standardowe narzędzia takie jak Zorin Menu oraz Zorin Web Browser Manager, które ułatwiają nawigację i konfigurację. Warto zaznaczyć, że Zorin OS został zaprojektowany z myślą o użytkownikach przesiadających się z Windowsa – dlatego jego interfejs jest intuicyjny i nie wymaga długiego okresu adaptacji.

Dystrybucja bazuje na Ubuntu, co zapewnia stabilność i kompatybilność z szerokim spektrum aplikacji.

Zorin OS Gaming – preinstalowane aplikacje

Edycja Gaming wyróżnia się bogatym zestawem preinstalowanych aplikacji dedykowanych graczom. Co znajdziesz w pakiecie?

✔️ Około 40 gier dostępnych od razu po instalacji ✔️ Klient Steam
✔️ Wine oraz PlayOnLinux umożliwiające uruchamianie gier przeznaczonych dla Windows ✔️ Emulatory takie jak DeSmuMe, PXSX i DOSBox do starszych tytułów

Dzięki kombinacji Wine i PlayOnLinux, Zorin OS oferuje częściową kompatybilność z aplikacjami i grami przeznaczonymi dla Windows. To istotna zaleta dla graczy niechcących rezygnować z ulubionych tytułów podczas migracji na Linuxa.

Zorin OS Gaming – dla kogo najlepszy

Zorin OS Gaming będzie idealnym wyborem przede wszystkim dla początkujących, które dopiero zaczynają przygodę z Linuxem, a jednocześnie są aktywnymi graczami. System działa “out of the box” – oznacza to, że oferuje dobre wsparcie sprzętowe i bogaty zestaw preinstalowanego oprogramowania bez konieczności dodatkowej konfiguracji.

Posiadasz starszy komputer? To również dobra opcja, gdyż system działa sprawnie nawet na mniej wydajnym sprzęcie. Użytkownicy raportują, że Zorin OS znacząco poprawia wydajność starszych laptopów w porównaniu do Windowsa.

Jednak doświadczeni użytkownicy Linuxa, poszukujący większej kontroli nad systemem lub najnowszych wersji oprogramowania, mogą rozważyć inne dystrybucje z tego zestawienia – takie jak EndeavourOS czy Manjaro.

Czytaj również: Ranking kart graficznych 2025 – Top 14 Testy w Grach

Tabela porównawcza najlepszych dystrybucji Linux do gier

Który system wybrać? Poniższe zestawienie pomoże Ci podjąć świadomą decyzję. Sprawdź główne różnice między systemami i znajdź dystrybucję idealnie dopasowaną do Twoich potrzeb gamingowych.

Na pierwszy rzut oka widać wyraźne różnice między systemami. Dystrybucje rolling release (Manjaro, EndeavourOS) oferują najnowsze sterowniki, ale wymagają więcej uwagi. Systemy stabilne (Pop!_OS, Linux Mint, Ubuntu LTS) zapewniają niezawodność kosztem nowości.

Dla początkujących graczy najlepszym wyborem będą systemy o niskim poziomie trudności – Linux Mint lub Zorin OS Gaming działają “od razu po instalacji”. Zaawansowani użytkownicy docenią kontrolę nad systemem w EndeavourOS czy Manjaro.

Wnioski jaki Linux do Gier w 2025 wybrać?

Który Linux do gier będzie najlepszy dla Ciebie? Odpowiedź zależy od Twoich potrzeb i doświadczenia z systemami otwartymi. Każda z przedstawionych dystrybucji ma swoje mocne strony i sprawdzi się w różnych scenariuszach.

Jesteś początkującym użytkownikiem? Linux Mint czy Zorin OS Gaming to świetny punkt startowy – oba systemy działają intuicyjnie i nie wymagają głębokiej wiedzy technicznej. Z kolei doświadczeni użytkownicy docenią kontrolę i najświeższe pakiety w Manjaro lub EndeavourOS.

Wszystkie omówione systemy obsługują Steam z technologią Proton, co oznacza dostęp do tysięcy gier pierwotnie przeznaczonych dla Windows. Dodatkowo narzędzia takie jak Feral GameMode czy Pipewire sprawiają, że wydajność często przewyższa tę na systemach Microsoftu.

Masz kartę NVIDIA? Pop!_OS lub Kubuntu ułatwią Ci życie dzięki automatycznej instalacji sterowników. Cenisz stabilność ponad nowości? Ubuntu LTS z pięcioletnim wsparciem będzie idealny.

Linux do gier przestał być eksperymentem dla entuzjastów – to pełnoprawna alternatywa dla tradycyjnych systemów. Niezależnie czy wybierzesz model rolling release, czy stabilne wydania, współczesne dystrybucje oferują doskonałe doświadczenia gamingowe przy zachowaniu wszystkich zalet otwartego oprogramowania.

Czytaj również: 14 najlepszych VPN w 2025 r – Ranking Ekspertów

Linux do Gier w 2025 – FAQ