George Boole (1815–1864) był angielskim logikiem, matematykiem i pedagogiem. Zaczynając jako nauczyciel w Anglii, został profesorem matematyki na Queen’s University w Cork w Irlandii. Napisał dwa ważne dzieła z zakresu logiki, mianowicie „Matematyczną analizę logiki” (1847) i „Prawa myśli” (1854).
Wynalazł algebrę Boole’a, która poszerzyła związek między logiką a matematyką. Później stała się ona podstawą do sprawdzania poprawności zdań logicznych za pomocą dwuwartościowego znaku binarnego – prawda lub fałsz. Za swój ogromny wkład w informatykę, a zwłaszcza w logikę komputerową, Boole jest uważany za „ojca ery informacji”.
Kim był George’a Boole’a
Boole, w dużej mierze samouk, nigdy nie uczęszczał na uniwersytet. Został zmuszony do opuszczenia szkoły w wieku 16 lat po upadku firmy obuwniczej jego ojca. W tym samym roku został asystentem nauczyciela, a w wieku 20 lat otworzył własną szkołę. Wkrótce George zainteresował się matematyką i odkrył nową gałąź matematyki, znaną jako teoria niezmienników. W 1844 roku za pracę na temat równań różniczkowych Boole otrzymał pierwszy Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Londyńskiego. Chociaż Boole nie miał dyplomu uniwersyteckiego, w 1849 roku został mianowany profesorem matematyki na Queen’s University wyłącznie na podstawie swoich publikacji.
Boole był jednym z pierwszych Anglików, którzy pisali o logice. Opracował nowy rodzaj algebry lingwistycznej, znany obecnie jako algebra Boole’a, jako metodę manipulowania i matematycznego rozwiązywania argumentów logicznych. Boole zaproponował, że twierdzenia logiczne można sprowadzić do równań algebraicznych, a operandy matematyczne zastąpić słowami logicznymi, takimi jak AND, OR i NOT. Opracował ogólne algorytmy w języku algebraicznym, które można było zastosować do różnych typów złożonych argumentów. W swojej pracy „Prawa myśli” próbował również znaleźć wspólną metodę w rachunku prawdopodobieństwa.